.dokuzCanlı

dört tarafı

telle çevrili

çöplüğünde

hayatta kalmayı

tecrübeleyen

şartlarla uzlaştığında

bunu beceren

bir sokak köpeğinin

tehlikeli bölgesine

merakından

yalnızlığından

korkaklığından

ve kancıklığından

dolayı usulca sızan,

başka bir sokak köpeği-

kuyruğunu havaya dikip

kokusunu belli ederek

diğer itin bölgesine

girdiğinde ve

işaretini bırakmak için

tel örgülerin diplerine

sıçıp işediğinde,

artık bu pis yerde

var olduğunu kendisinin de

kasıtlı ilan edince;

bir gece vaktinde

ya da bir gündüz düşünde

tasmasız iki özgür köpek

tüm hayvanların yaptığı gibi

birbirlerinin götünü kollamak için

birbirlerinin götünü koklayarak

sözleştiler aralarında karşılıklı

birkaç kez havlayarak.

yattılar kalktılar

uyuyup uyandılar

yediler içtiler

işediler sıçtılar,

kovalayıp kaçtılar

saldırdılar açtılar

birlikte bitlendiler

karanlık köşelerde

birlikte kapıştılar

tasmalı köpeklerle

çöplükteki kedileri

birlikte korkuttular

geçip giden arabaları

birlikte kovaladılar,

yıldızlı göğün altında

yan yana oturdular,

iki kuduz köpek

farkına bile varmadan

tenha bir çöplükte

aşkı buldular.

zaman akıp gitti

günler günleri devirdi

çöplükten ayak kesmeye başladı

dişi olan sokak iti,

onu beklerken sokak köpeği

kalın postunun altındaki

büyüyen yaralarını fark etti

yaladı yaralarını

düşünmeden acısını

kuru kan pıhtılarını

tükürüyle sıvılaştırdı

kanını akıtarak

etini kurcaladı

söktü derisinin

bütün kabuklarını

ve devrildiğinde yere

kan ve ahmaklık içinde

orada uzanıp

hareketsiz durdu

belki bir süre uyudu

belki bir süre başka bir evrene uçtu,

diğer köpek

neden zaman sonra

çöplüğün bir sotasında

onu bulduğunda

usta burnuyla

biraz kokladığında

kaçınılmaz bir intiharın

kokusunu alınca

birkaç adım uzaklaşıp

götünün üzerine oturdu,

o gece gökte dolunay vardı

çöplük her zamanki gibi

tekinsiz ve karanlıktı

dişi köpek

birkaç kez inler gibi

karanlığa doğru havladı

ve eğip boynunu

bacaklarının arasına

aldı kuyruğunu

bir zamanlar

geldiği kadar

temkinli adımlarla

ne o çöplüğe

ne diğer köpeğe

ne de o birlikteliğe

bir daha asla

geri dönmemek üzere

arazi olup

kendi kaderine doğru

usulca uzadı.

ertesi gün

terk edilerek

unutulan

yaralı köpek

en kısa sürede

ölmek istedi,

sonraki gün

çürümeye bırakılan

değersiz bir eşya misali

elden çıkarılan

yaralı köpek

yok olmayı diledi,

bir sonraki gün

öldü sanılan

bozuk bir para gibi

düşüncesizce harcanan

it oğlu it köpek

ölmeyi denedi ama

bunu bile beceremedi

günler kendini haftalara

haftalar aylara çevirdi

oyun devam etti

sadece karakterler değişti

ve bir gün parladı

gökte güneşin ışıkları,

köpek en asil tavrını takındı

dimdik ayağa kalkıp

güneşi selamladı

silkinerek attı

postundaki kanları

ve yeniden havlayıp

güneşe doğru

koşarak uzaklaştı…

artık bi köpek besliyorum

içimde,

tam şuramda,

heyecanlı;

tasmasız bi it büyütüyorum

üstelik dokuz canlı.

artık kan ter içinde uyandığında

herhangi bir gecenin ortasında

kalkıp kendi suyunu bardağa

kendin dolduracaksın,

konuşmak için ağzını açtığında

ölen bir karakterin son tiradı gibi

çıkardığın bütün fısıltıları

sadece sen duyacaksın,

şehrin çürüten kalabalığında

gözlerin adamını arandığında

sürekli yanılıp duracaksın;

rezalet herifler ile avunacaksın,

ve etrafını saran maskeli suratlara

kendine dair bir şeyler anlattığında

dışarıdan gelen ses seni bastırınca

volümsüz içine kapanacaksın.

sonra beni anımsadığında

her hangi bir hatıralara dalış zamanında

boğazında kalmışım gibi yutkunacaksın,

beni düşünmelerinden yarattığın enerji ile

sağ kulağımı çınlatacaksın,

son şekerini kaptırmış bir çocuk gibi

enayiliğine doymayacaksın.

artık cesaretin kaybolduğunda

bir umutsuzluk anında

senin gibi bir boka bulaşarak

senin gibi bir suça ortak olacak

senin gibi biri için engelleri aşarak

senin gibi birini yaşatmayı başaracak

birini bekleyerek

içecek

sıçacak

üzülecek

ağlayacak

zırlayacak

dibe vuracak

mutluluğa kart açacak

ama mutsuz olacaksın;

yaşlanıp buruşacak

çirkinleşip kilo alacak

daha fazla makyaj yapacak

tüm keyiflerinden bıkacaksın,

ve sevgisiz

kimsesiz

efendisiz

sahipsiz

ölmektense,

kendi

kafana

kendin

sıkacaksın.

çünkü öylece bitti her şey,

hiç yaşanmamış gibi bitti

uyuyormuş gibi

yorgunluktan ölmüş gibi

ilk gördüğü kuytuda bitti.

yavaşça,

süzülerek,

tüy gibi

ya da sert bir tokat gibi

beton gibi

kafaya bi tane sıkmak gibi

bitti.

arası yok evet arası yok,

orası da yok artık sana,

burası da yok.

.bitti

22.01.11-.kadıköy